مهدی احمدی در 25 آذر 1345 در تهران به دنیا آمد. او هنرمند، هنرمند سینما و تلویزیون است. او فارغ التحصیل دانشگاه هنرهای گرافیک است. مهدی احمدی نقاشی را از سال ۱۳۶۳ آغاز کرد و اولین نمایشگاه انفرادی خود را در سال ۱۳۷۴ برپا کرد. شرکت در بیش از 30 نمایشگاه هنری. مهدی احمدی یکی از اولین بازیگرانی بود که وارد عرصه هنر نقاشی شد، سپس به سمت موسیقی رفت و در نهایت جذب سینما شد، اما هنوز هم نقاشی اولویت اول زندگی اوست و آن را با هیچ چیز دیگری تغییر نداد.
مهدی احمدی در سال 1368 با فیلم در کوچه عشق در خسرو سینایی وارد سینما شد اما اوج حضور او در این عرصه عروس آتش بود. مهدی احمدی همچنین در دو سریال نجوا (1396) و بوم و بانو (1398) بازی کرده است. مهدی احمدی چند سال پیش با پرستو رجایی، هنرمند و نویسنده همکار ازدواج کرد. ثمره این ازدواج پسری به نام مشتاق بود که در 9 دی 1377 به دنیا آمد.
فکر می کردم اگر کار دیگری انجام دهم یا سبک زندگی متفاوتی داشته باشم، دوباره تحت تأثیر قرار می گیرم. اما فیلم ها تاثیر زیادی روی من دارند.مهم نیست در چه فیلم‌هایی بوده‌ام، دوستی با برخی از شخصیت‌های فیلم که به ذهنم می‌رسند طبیعتاً تأثیر عمیقی بر من گذاشت.بازیگری روی من همان تأثیری دارد که نقاشی، فیلم دیدن یا گوش دادن به موسیقی خوب یا حتی خواندن کتاب. به هر حال نقاشی روی بازیگری من تاثیر بیشتری دارد یعنی بعد از هنرمند شدن بیشتر با بازیگری و سینما آشنا می شوم. هر دو برای من خیلی مهم هستند.
فیلم ها خیلی شخصی نیستند و به عوامل و عناصر زیادی بستگی دارند. اگر کارگردانی هست که به کارش اعتقاد داشته باشم این فیلم برایم خیلی مهم است چون احساس می کنم مثل یک تابلوی نقاشی ماندگار است، هنر و خلاقیت زیادی در آن نهفته است اما باز هم فیلم ها گروهی هستند اما نقاشی همیشه در ذهن من است، مهمتر است.
نقاشان تمایل دارند درون گرا باشند و بیشتر شخصیت هایی که بازی می کنید یکسان هستند. نقاشی چقدر روی درونگرایی شما تاثیر گذاشته است؟ تأثیر تصویر ممکن است، اما تا حدی به دلیل شخصیت اصلی من باشد.قبلاً خجالتی و درونگرا بودم، به سختی با مردم صحبت می کردم و اغلب در مورد آنچه در درونم می گذرد گیج می شدم، اکنون خیلی برون گرا نیستم، اما این درونگرایی کمتر شده است.درونگرایی خصوصی من احتمالاً به نقاشی ها و تنهایی او مربوط می شود. چون از یک دوره 24 ساعته، اغلب نزدیک به 12 ساعت در استودیوی خود تنها هستم. من سکوتی دارم که با من همراه است و آن تاثیر را دارد، اما این بدان معنا نیست که در فیلم نقش شخصیت های دیگری را بازی نکرده ام. در فیلم‌ها هم نقش‌های بیرونی را بازی می‌کنم.
قبل از انتخاب شخصیت برای من خیلی مهم است. از آنجایی که فیلمنامه های ما از نظر محتوا کمتر انتقادی هستند، گزینه های بیشتری دارم. چیزی به سلیقه شخصی من نزدیک تر است. با این حال، با توجه به وضعیت فعلی سینماها، گزینه های موجود محدودتر است. چه اینکه کار اصلی من نقاشی است و بیشتر حرف هایم این گونه است. در طول سال‌ها سعی می‌کنم فیلم‌هایی را انتخاب کنم که به حال و هوای من نزدیک‌تر باشد.
